Lief zijn voor jezelf. Dat is soms best lastig, of toch eigenlijk niet….

Het meiden theekransje van afgelopen woensdag was weer een cadeautje. Ik kan daar ontzettend van genieten, van meiden bij mij aan de keukentafel, kletsend en luisterend naar elkaar. Het thema van dit theekransje was best ingewikkeld…. ik heb me tijdens de voorbereiding ervan ook regelmatig afgevraagd ‘waarom heb ik dit gekozen’, ‘hoe leg ik dit makkelijk uit’ en ‘kunnen ze hier wel wat mee?’. Want vooral dat laatste ‘er iets mee kunnen‘ vind ik belangrijk. Ik wil ze graag iets meegeven, iets om houvast aan te hebben, iets tastbaars tegen de hersenspinsels die ons soms zo onzeker maken. Maar wat blijkt!? Ze kunnen er zeker wel wat mee 😉

Na een kennismaking met behulp van de junior coachkaarten, komen ze met reacties, antwoorden die van hen zijn, zo doen zij het, zo zien zij het… Als ik boos ben loop ik meteen door naar mijn kamer, ik praat met mijn moeder, ik stomp in een kussen of gil, want dat durf ik echt niet op school.

We hebben emoties bekeken die bijvoorbeeld hoort bij boos zijn. En dat blijken er best veel te zijn. Schaamte, schuld, frustratie, irritatie, verwarring en nog veel meer emoties werden herkend. Ik leg uit dat we allemaal, ook volwassenen, behoeften hebben. Iets nodig hebben om ons fijn of beter te voelen. Als je lekker in je vel zit, blij en gelukkig bent dan zijn al je behoeften vervuld. Dan heb je niet iets (extra) nodig om je goed te voelen. Wanneer je dan dus boos bent, mist er iets…. er is iets wat niet vervuld is. En wat dát dan precies is, is soms best lastig te verwoorden of te begrijpen. Het heeft in ieder geval te maken met je eigen grenzen. Er is iets gebeurd waardoor jij je zo voelt of zo gaat reageren.

Goed je bent boos. En nu. Hoe word je weer rustig? Wat heb JIJ nodig om jezelf weer oké te voelen? Je herkent het vast als ouder, dat wanneer je kind boos is, je tegen haar praat en dat er niets van binnen lijkt te komen. Dat frustreert jou misschien ook waardoor de ‘ruzie’ erger wordt. Het ligt niet aan jou! Iedereen die boos is, gaat op slot. Het brein zit vol in de emotie en moet eerst bedaren voordat er überhaupt gecommuniceerd kan worden. En dit stukje hebben wij onderzocht. Wat heb JIJ (als kind) nodig om weer rustig te worden? En nogmaals, ik dacht dat dit best ingewikkeld zou zijn…maar ze wisten het eigenlijk best goed!

In een mind-map hebben ze geschreven wat ze fijn zouden vinden om te doen wanneer ze zich zo voelde. Eén van de meiden schreef steeds geduld op. Ik vroeg of dat haar geduld was of die van de omgeving? Beide. Ze vertelde dat ze zichzelf de tijd en ruimte geeft om boos te zijn, om te voelen, om tot 10 te tellen of om even weg te gaan, maar ook dat ze wel de ruimte en tijd zou willen krijgen van haar ouders. Dus niet meteen erbovenop, geef me even de tijd om te kalmeren…. Prachtig toch?! Alle meiden hadden ‘praten’ als een behoefte. Bij de één gaat praten makkelijker dan bij de ander. Eén meisje vertelt dat ze altijd in de avond met haar ouders praat, meestal als ze in bed ligt komen de gedachtes van de dag weer voorbij en moet ze het even kwijt. Zij kan dan vervolgens lekker slapen. Nu hadden wij dit thuis ook met onze dochter, die ‘spaarde’ ook…met als gevolg dat ze steeds later ging slapen omdat de gesprekken soms zo intens (verdrietig) waren dat het even duurde voordat ze zich kon ontspannen. Ook ik als ouder had daar last van. Je bent moe aan het einde van de dag, je wilt graag helpen en wordt soms overvallen door de heftige emoties die gedeeld worden, kortom ik sliep dan ook niet altijd zo fijn. Wij hebben met onze dochter kunnen afspreken dat als ze dingen met ons wilde delen, dat ze dat voor of tijdens het avondeten mocht doen. Want hoe eerder zij het kwijt was, hoe beter en ook wij konden haar dan beter ondersteunen. En we sliepen allemaal beter. Dit vertelde ik ook aan de meiden bij mij aan de keukentafel. Waarop een meisje zei ‘ik wacht altijd op het goede moment’…dan vertel ik pas wat of hoe ik mij voel. Meteen kwam de vraag wanneer dat dan was, het goede moment? Na een korte stilte zei ze zelf  ‘die is er eigenlijk nooit’. Ze vertelde hierdoor dus ook niet altijd dat er haar iets dwars zat. Waarop een ander meisje haar de tip gaf om het gewoon altijd te vertellen. Hoe groot of klein het probleem ook zou zijn. Dan ben jij het lekker kwijt en mama’s kunnen goed helpen. Ze ging het proberen.

Naast praten, tijd en ruimte kwamen ook behoeften zoals bewegen, eten, iets maken/doen, muziek luisteren, even alleen zijn, een eigen plekje en knuffelen naar voren. Knuffelen is altijd goed! Hoe meer hoe beter. De kinderen in deze leeftijdsfase, 8 tot 12 jaar voelen zichzelf best groot, maar willen soms weer klein zijn. Verwarrende gevoelens, tegenstrijdige gevoelens en gedachten kunnen een kind frustreren, boos, verdrietig of angstig maken. In een boze bui ben je geneigd je dochter weg te sturen, maar probeer het liever op schoot te nemen….kalmeer en vraag wat het nodig heeft. “ik zie dat je heel boos bent, wil je even met je knuffel op bank? dan kom ik zo even bij je kijken” of iets in die trant. Als je dochter gekalmeerd is, vraag haar of ze er over wil vertellen. Je wilt haar helpen. Op een ander moment, tijdens een ontspannen moment aan tafel of op de bank of tijdens het fietsen/koken kan je het hebben over haar behoeften. Wat zou ze fijn vinden dat jullie voor haar kunnen doen als ze boos/verdrietig/bang is, koppel terug aan een moment van pas geleden. En spreek af dat mocht ze zich zo boos/bang/verdrietig voelen, dat je haar helpt om iets van deze behoeften te kiezen. Dat geeft duidelijkheid, dan hoeft ze zich daar in ieder geval niet druk over te maken. Dat scheelt weer een frustratie 😉

Op de achterkant van de mind-map hebben ze al hun kwaliteiten opgeschreven. Je kan deze niet vaak genoeg benoemen en verankeren. Het helpt voor het zelfbeeld en zelfvertrouwen. We hebben er een placemat van gemaakt. Op een witte beker mochten ze helpende gedachten schrijven. Want die zijn heerlijk om de dag mee te beginnen en/of af te sluiten. Het werden prachtige bekers vol helpende zinnen. Zelf uitgekozen helpende gedachten werken net als intenties, stel deze intentie (gedachte) voor de komende dag centraal en je zal zien dat je de intentie vaker ’tegenkomt’ dan je denkt. Bij lastige situaties is het fijn om helpende gedachten paraat te hebben, het vergroot het zelfvertrouwen en de weerbaarheid. De bekers werden vol overgave volgeschreven en versiert. Ze zijn prachtig geworden! Wat een heerlijke start van de dag gaat dat voortaan worden 🙂 Ze moesten natuurlijk mee op de Goedgemutste fun foto, die altijd aan het einde van een theekransje wordt gemaakt!

 

Het was al met al een waardevol theekransje. Zowel voor mij als voor de meiden. Ik heb met bewondering geluisterd naar de troostende en wijze woorden en adviezen van deze meiden. Het was nog mooier dan ik mij had voorgesteld. Een mooie beeldspraak die ik een tijd geleden met collega’s op mijn werk had bedacht over het delen van informatie, formeel en informeel vind ik hier zo passend bij: “een kopje toevoegen” .

Ik vond het een theekransje zoals ik vind dat mijn theekransjes zouden moeten zijn: ik heb iets toegevoegd en zij kunnen weer goedgemutst op weg. Dat is genieten toch!? ♥