Help!? Mijn kind heeft alweer buikpijn en wil niet naar school…

Klaagt jouw kind vaak over buikpijn? En als je er dan naar vraagt wat er is, krijg je ‘weet ik niet’ als antwoord. Kinderen zeggen vaak dat ze buikpijn hebben. Het is voor hen een makkelijke manier om aan te geven dat er iets aan de hand is. Ze voelen vaak écht pijn in de buik of ervaren er in ieder geval hinder van. Maar, is het echt buikpijn of is er iets anders aan de hand? Buikgriep, diarree en koorts kunnen we als ouder vaak wel herkennen. Maar buikpijn zonder aanleiding is lastig… probeer dan maar te achterhalen wat er speelt. In dit blog ga ik in op verschillende mogelijke oorzaken van buikpijn en geef ik je tips hoe hiermee om te gaan.

 

Ieder kind heeft basisbehoeften

Er zijn verschillende factoren die invloed hebben op de gemoedstoestand en het welbevinden van je kind. Voor ieder kind gelden dezelfde basisbehoeften: aandacht, veiligheid en voedsel. Als hierin het kind zich niet erkent voelt, ontstaat er onbalans. Kinderen raken eerder van slag of reageren primair. Primaire reacties zoals huilen, boos worden, slaan of schoppen of zich terug trekken komen veel voor.

Kinderen die zich bevinden in de ontwikkelingsfase van het kind van 9 ervaren (nieuwe) situaties anders dan dat ze eerder deden. Deze fase loopt van ongeveer 8 tot en met 11 jaar.  Dit komt omdat er een bewustwordingsproces in gang is gezet. De werkelijke wereld zoals die om hen heen is en die daar buiten komt meer binnen. Ze beleven het intenser en (onbekende) gevoelens worden ervaren.

Door vakken zoals nieuwsbegrip op school, televisie, social media, tijdschriften en telefoon gebruik wordt hun wereld letterlijk en figuurlijk groter. Dat kan een beroep doen op hun gevoel van veiligheid. ‘Kan hier ook oorlog komen?’ of ‘vinden ze mij wel leuk genoeg?’.

 

 

De invloed van school

Kinderen brengen veel tijd door op school. Ze zijn de hele dag bezig met sociale interacties, doen (leer) ervaringen op en passen zich aan. In de groepen 5 en 6 gaat de hoeveelheid leerstof omhoog omdat er meer vakken bijkomen en er andere eisen aan het werk gesteld worden. Leerde je eerst nog de letters automatiseren om te kunnen hakken en plakken, moet je nu je leestempo gaan verhogen om hele teksten te kunnen lezen én begrijpen.

Je kind is onderdeel van een groep en binnen een groep heb je met groepsdynamiek te maken. Hoe reageren kinderen in bepaalde situaties op elkaar. Het zal duidelijk zijn dat wanneer er een vrijere situatie zich voordoet, zoals de pauze, dat er dan anders op elkaar gereageerd wordt dan wanneer er in de les onder toezicht gewerkt wordt. Groepsdynamieken zijn bepalend voor de sfeer in een groep.

Kinderen zijn gevoelig voor sfeer en in deze ontwikkelingsfase net wat meer. Omdat hun eigen bewustwording een groei doormaakt, zijn ze meer bezig met de ander. Wat doet die, hoe reageert die en wat vind ik daar nou van. Het vormen van een eigen mening vindt plaats. Dit zorgt voor meningsverschillen, ruzies, vergelijken, kattig gedrag, buitensluiten, gevoelens van eenzaamheid en verdriet.

 

 

Buikpijn als signaal

Als je een kind hebt wat stevig in zijn of haar schoenen staat, van jongs af aan al, dan kan het zijn dat je kind deze ontwikkelingsfase soepel doorloopt. Maar het kan ook zomaar zijn dat je kind toch ineens wat wiebelig wordt en gevoeliger reageert op antwoorden, vragen of gebeurtenissen. De gevoelsbeleving van kinderen groeit. Ze worden zich meer bewust van eigen grenzen en kunnen. Ze vergelijken zich met de ander, zien hoe het elders gaat en kunnen gaan twijfelen.

Deze twijfels brengen spanningen, gevoelens en gedachten met zich mee. Omdat dit relatief nieuw voor kinderen is, is het iets waar ze onze hulp bij nodig hebben. Door te praten over ervaringen, gebeurtenissen en de gevoelens die daar bij loskomen te benoemen krijgen ze meer grip op hun eigen gevoelens en gedachten. Boos zijn is veel meer. Dat kan ook schaamte zijn of frustratie en verdriet.

Zo zijn veel kinderen bang of vinden bepaalde situaties spannend maar uiten dat door te huilen, trekken zich terug of hebben buikpijn. De darmen zijn gevoelige organen in ons lijf. Het is een prachtig instrument dat ons haarfijn laat weten of het goed met je gaat. Buikpijn heeft dat aan ook signaal functie. Wanneer je kind regelmatig klaagt over buikpijn dan is het verstandig om ook naar de huisarts te gaan om medische oorzaken uit te sluiten. Daarnaast is het raadzaam om op onderzoek uit te gaan….wát is het dat mijn kind zo spannend vindt?

 

 

Blijf in gesprek

Erachter komen wat jouw kind zo spannend vind kan nog best een zoektocht zijn. Blijf in gesprek met de leerkracht van je kind. Vertel wat je ziet en hoort en ga het gesprek met je kind aan. Niet face-tot-face, maar ontspannen tijdens een spelletje, knutselen of andere activiteit. Vraag naar wat goed gaat op school, wat is leuk, wie is grappig, wie is er gezellig, met wie kan je fijn samenwerken, met wie speel je graag en vraag ook wat er minder fijn is. En of dat vaak is of soms. Wanneer wel/niet.

Zo probeer je samen uit te vogelen wát het is dat je kind spannend vindt. Vertel je kind dat buikpijn een naar gevoel is. Misschien kan je een eigen ervaring delen van een situatie waarin jij ook buikpijn voelde. In alles wat je samen met je kind doet om erachter te komen waar deze buikpijn vandaan komt geldt: erken het gevoel van je kind, toon begrip en vertel dat het ook weer over gaat.

 

Wat helpt?

Hieronder staan een aantal tips die je samen met je kind kan bespreken, oefenen en toepassen wanneer hij/zij het nodig heeft.

• Wanneer je kind (toch) met buikpijn naar school gaat kan het je kind helpen om aan ademhalingsoefeningen te denken bij bepaalde situaties. Zoals voor een toets of voordat ze haar boekbespreking houdt. Een aantal keer diep in en uit ademen kalmeert het zenuwstelstel. De ademhaling zal daarna meer vanuit de buik komen en dat is goed.
• Daarnaast helpt de focus verleggen op iets wat leuk en fijn is ook. Denken aan je favoriete knuffel of het hondje van de buren kan al zorgen voor afleiding en geeft een fijn gevoel. Dat zorgt voor rust.
• Helpende gedachten zoals korte positieve zinnetjes, helpen ook om de aandacht te verleggen. Ze geven kracht en moed om het tóch te doen, ook al vindt je kind het heel spannend.

Al deze tips helpen, maar wat vooral helpt is liefdevolle aandacht en begrip. Vier de momenten dat je kind heeft doorgezet, geef complimenten op handelingen en op het proces (ik zag dat je het moeilijk vond, maar je bent toch gegaan) en zorg voor voldoende ontspanning. Samen een spelletje doen, naar buiten of bank hangen. Samen is het leuker én samen sta je sterk.

Heeft jouw kind vaak buikpijn? Hoe zorg jij ervoor dat hij/zij toch naar school gaat? Laat een reactie achter onder dit blog. Wie weet help je daar een andere ouder ook mee.

 

 

 

 

Mocht je na het lezen van dit blog meer willen weten over mogelijke oorzaken van buikpijn en hoe hier mee om te gaan of wil persoonlijke tips voor jullie kind neem dan contact met mij op. Heb je iets aan mijn blog gehad en denk je dat hij waardevol voor een andere ouder kan zijn, deel dan dit blog gerust. Andere blogs en posts over emoties, gedachten, angsten en (opvoed)twijfels zijn te vinden op https://www.kindercoachgoedgemutst.nl/nieuws-en-agenda/  info@kindercoachgoedgemutst.nl