Gedeelde smart is …. een mooi “Theekransje by Night” voor moeders
Gedeelde smart is halve smart…..zo hebben de moeders het ook ervaren deze avond. Deze avond was speciaal voor hen georganiseerd. Voor moeders met een kind van (bijna) 9. Hoewel het ook kan gelden voor kinderen die al 10 zijn of net worden…. de ontwikkelingsfase van 9-jarige start ergens rond hun negende verjaardag en duurt tot ongeveer 11 jaar. Ongeveer…wat ieder kind is anders, de één sneller of langzamer in zijn/haar ontwikkeling dan de ander. Maar het is wél een fase….en een fase gaat weer voorbij.
Maar wat gebeurt er nu eigenlijk met onze kinderen….waarom hebben ze inderdaad soms zo’n kort lontje of moeten ze vreselijk huilen? Waarom is ze nu in eens bang om alleen naar boven te gaan of komt ze met vragen over de dood? De eerste jaren van een kind gaat over bewustwording. Ze worden zich bewust van zichzelf, herkennen zichzelf als 2 jarige in de spiegel, willen alles zelf doen, zelf houden en alles is van ‘ikke’. Dat speelt zich rond de 2-jarige leeftijd af. Ondertussen voeden wij hun ‘waarom’ vragen, nemen wij ze mee in de wereld van de sprookjes en het verkleden. Papa en mama zijn hun grote voorbeeld en helden. Die kunnen immers alles.
Zo’n zeven jaren later komt er weer zo’n ‘IK’ moment. Dit keer van beleving. Ze gaan kritisch kijken en luisteren naar wat er tegen hen gezegd wordt. ‘Wat vind ik hier nu eigenlijk van’…. Ze gaan hun eigen mening vormen, zetten zich af tegen hun ouders, willen dingen zelf gaan doen, maar willen ook nog heel graag geholpen worden of heerlijk op schoot genomen worden. Ze worden zich meer bewust van de omgeving. De buitenwereld komt naar binnen. deze impact is best groot. Ze gaan daar van alles over vinden en bij voelen. Ze BELEVEN de wereld anders en vinden hier ook iets van. Wanneer een klasgenoot bijvoorbeeld iets tegen ze zegt wat ze niet kunnen plaatsen of de toon is onaardig, dan is het in hun BELEVING meteen dat ze gepest worden of er niet meer bij horen. Twijfels komen. Angsten ontstaan. Maar waarom worden ze dan zo snel boos of gaan ze huilen, was de vraag van een moeder….
De emoties boosheid en verdriet zijn emoties die het makkelijkste te uiten zijn. Wat wij ze moeten leren is dat er meer is dan boosheid en verdriet. Afhankelijk van de situatie kan de volwassene in dit geval proberen te benoemen welke emotie er misschien écht achter dit gedrag zit…. niet boos maar misschien wel teleurstelling, of schaamte omdat ze zich betrapt voelen oid. Wat zou de reden kunnen zijn dat ze boos of verdrietig zijn geworden…. en benoem wat je ziet of hoort. toon bergip en probeer niet zelf ook boos te worden. Natuurlijk er zijn grenzen. Ook in boosheid. Stel deze grenzen ook…. “Ik zie/hoor dat je enorm boos bent, dat mag, maar ik wens niet uitgescholden/geslagen te worden. Je gaat nu eerst even afkoelen (op je kamer…) en daarna praten wij wel even verder.” Wanneer kinderen boos of verdrietig zijn gebeurt er van alles in dat brein. Ze kunnen niet meer communiceren. Er komt niets meer in. Daar kunnen ze zelf écht niets aan doen. Accepteer dit. Stel een afkoelperiode oid in, laat kinderen lekker uithuilen en ga pas daarna samen praten over wat er gebeurd is.
Er werden veel voorbeelden gedeeld. Ook hoe de moeders hier zelf op hadden gereageerd. Bij het afsluiten van de avond werd het delen van ervaringen, de informatie over de herkomst van sommige buien als zeer waardevol ervaren. Daar ben ik blij om. Want dat is de kracht van SAMEN!
Ik deel graag mijn kennis en informatie om zo samen (met deze moeders) ervoor te kunnen zorgen dat (hun) kinderen beter begrepen worden. Zodat zij zich veilig en ontspannen verder kunnen ontwikkelen. Want….het is immers een fase en ook die gaat voorbij. En dat het kind in al zijn grillen en grollen oké is en blijft. Jij bent oké!
